ارتباط امتیاز تنوع غذایی با چاقی و چاقی شکمی در پسران دانشجوی تهرانی

زمینه: اضافه وزن و چاقی یک معضل نگران­ کننده در عصر حاضر و عامل بسیاری از بیماری­ های غیر واگیر مزمن می­ باشد. عوامل متعدد تغذیه ­ای و غیرتغذیه ­ای در بروز این بحران دخیل هستند. یکی از عوامل مهم غذایی نوع رژیم غذایی افراد و میزان تنوع آن است. هدف: این مطالعه به منظور بررسی ارتباط امتیاز تنوع غذایی (DDS) با چاقی و چاقی شکمی در پسران دانشجو تهرانی انجام شد. مواد و روش ­ها: این مطالعه مقطعی در اردیبهشت ماه سال 1395 در تهران انجام شد. 246 مرد جوان با توجه به معیارهای ورود انتخاب شدند. اطلاعات جمعیتی به وسیله پرسش ­نامه عمومی گردآوری و اندازه­ گیری­ های تن­ سنجی مطابق استانداردها انجام گرفت. برای هر یک از افراد شرکت کننده به ­صورت رو در رو یادآمد 24 ساعته غذا ثبت و تنوع غذایی سنجیده شد. در نهایت 9 گروه غذایی برای هر فرد مورد سنجش قرار گرفت. در آنالیز نتایج با روش رگرسیون عوامل مخدوش ­گر تعدیل گردید. یافته­ ها: میانگین شاخص توده بدنی و دور کمر برابر 3/8±23/9 و 10/6±88/7 برآورد شد. نسبت شانس ابتلا به چاقی برای چارک­ های امتیاز تنوع غذایی 1، 0/53، 0/08 و 0/19 (0/01=P) برآورد شد. نتیجه­ گیری: بین امتیاز تنوع غذایی با نسبت شانس بروز چاقی و چاقی شکمی در پسران دانشجو ارتباط معکوسی مشاهده شد؛ به گونه ­ای که با افزایش تنوع غذایی، شانس ابتلا به چاقی کم ­تر بود. مطالعات آینده ­نگر بیش ­تری برای اثبات این رابطه نیاز است.